فارس احلامى

فى آلمآضى گنت حزينة وحيدة لم آگن آعرف آلسعآدة ولم آگن آلتقيهآ سوى فى آحلآمى ومنآمى

گنت آحلم پگ پحيآتى معگ پگل شئ يخصگ گنت آرآگ طيپ آلقلپ تحنو على و قلپگ يحنو على

قلپى لآ تپگينى پل تفعل گل شئ لتضحگنى وعندمآ يآتى آلصپآح گنت آفآرقگ پدمعه عين ودمعه

قلپ وگنت دآئمآ آحمل فى قلپى أمل آن تتحقق أحلآمى وأرآگ فى آلحقيقة گمآ أرآگ فى منآمى

و لگنى گنت آعلم آنآ هذآ شئ صعپ فأنت آچمل حلم يمگن آن يملگه آلقلپ وفى يوم گنت آظنه

أسؤ يوم فقدتگ فيه پعد مآ فقدت آلآمل فى آن آرآگ آسرعت آلى آلپحر آپگى من فرآق أمل لقآگ

شعرت پدفئگ آلذى آشعر په فى منآمى نظرت حولى آپحث عن فآرس آحلآمى وچدتگ ونظرت

فى عينآگ وآيقنت آنگ آلذى قلپى يهوآه و آلآن پعد مآ تحقق مآ گنت آتمنآه پل آگثر من مآ گنت

آتمنآه آقول لگ آنت آلحپ آلذى آتمنآه وآلذى عشقت آلدنيآ عندمآ شعرت پهوآه